Het verhaal van omscholer Sennaz Keskin
Sennaz is inmiddels 46. Ze woonde al dertig jaar in Nederland maar sprak de taal niet. ''Ik werkte in een winkel waar alleen maar Turks werd gesproken en ook thuis was Turks de voertaal.'' Toen haar laatste kind was getrouwd en het huis uit ging, vond Sennaz het tijd voor actie.
Nederlands leren
''Ik heb me eerst bij ROC van Twente aangemeld om Nederlands te leren. Dat was echt heel moeilijk. Maar het is me wel gelukt.'' Ze houdt de Nederlandse taal bij door onder meer Tubantia te lezen, Nederlandse TV te kijken en cursussen te blijven doen. Het gaat beter en beter.
Entreeopleiding
Na de taalopleiding is Sennaz ook de entreeopleiding gaan doen. Sennaz haalde niet alleen niveau 1, ze ging ook door voor Helpende Zorg en Welzijn. En ze ging stagelopen bij Carint op diverse afdelingen. Vooral ouderenzorg. Nu, drie jaar later, heeft ze een vaste baan voor dertig uur bij Carint en ze doet er allerhande werk. Van mensen verzorgen, naar bed brengen, eten en drinken opdienen, maar ook medische handelingen zoals bijvoorbeeld bloeddruk meten.
De mooie zuster
Haar kinderen zijn razend trots dat ze én Nederlands heeft geleerd op latere leeftijd én nu een vaste baan heeft. Maar ook bij Carint zien ze Sennaz graag komen. Met een lach zegt Sennaz: ‘“Daar heb je die mooie zuster weer”, zeggen ze dan.'' Dag- en nachtdiensten, ze draait volledig mee.
Nooit te oud om te leren
Sennaz zou tegen iedereen willen zeggen dat je nooit te oud bent om te leren. ''Leeftijd is niet belangrijk.'' Zelf volgt ze nog steeds cursussen Nederlands en is ze ook van plan om een zorgopleiding op niveau 3 te gaan doen. Dan mag ze bijvoorbeeld ook insuline spuiten en katheterzakjes plaatsen.
En niet alleen haar kinderen en de bewoners bij Carint zijn trots op Sennaz, stiekem is ze best een beetje trots op zichzelf dat ze zich - op latere leeftijd - zo heeft ontwikkeld.
''Ik dacht heel vaak: dit ga ik niet volhouden. Het is te moeilijk. Maar mijn docenten hebben me altijd gemotiveerd: ga door!''
- Sennaz
